Mijn knuffeldeken: "De verwondering zien op hun gezichtjes, daar doe ik het voor."

‘Wanneer iemand je helpt, is het alsof een warm deken over je wordt gespreid’

"Als je moet vluchten omdat het in je moederland oorlog is, begint er een heel nieuw leven. Vreemde mensen, vreemd eten, vreemde woorden. Dat is heel beangstigend vooral voor kinderen”. Naomi voelt zich angstig, onzeker en ongelukkig. Tot ze hier in België een nieuw vriendinnetje ontmoet, en zich steeds meer thuis voelt.

Met het prentenboek "Mijn twee Dekens, een vluchteling komt bij ons wonen" (Irene Kobald & Freya Blackwoord ) vertelt Linda het verhaal van Naomi, een meisje dat samen met haar tante moet vluchten uit haar land, en in België aankomt. De symboliek van de dekens, haar oude deken waarin ze kan schuilen en zich veilig voelt, en haar nieuwe deken dat zich langzaam voor haar uitspreidt, met nieuwe ervaringen en nieuwe woorden, en uiteindelijk ook warmte biedt.

Linda is sinds 25 jaar vrijwilliger bij VLOS, Vluchtelingenorganisatie Sint-Niklaas. Met hun organisatie ondersteunen zij mensen zonder wettelijk verblijf met voeding, kleren, en speelgoed. Zij hebben een kruidenierswinkeltje dat gratis voedsel bedeelt, een bazaar met kleren en een ontmoetingsruimte waar mensen wat warmte kunnen opzoeken.

"De verwondering zien op hun gezichtjes, daar doe ik het voor"

Linda zet zich in de kring met de kleuters die elk per twee een dekentje krijgen waaronder ze kunnen schuilen, en enkele minuutjes ronduit kunnen vertellen. Tijdens het gesprek probeert ze de kleuters te laten begrijpen dat zij elkaar wel verstaan, terwijl Naomi in België aankomt, een andere taal spreekt, en met geen enkel kindje kan praten. Dat maakt Naomi verdrietig, en bang.

Met haar prentenboek wil Linda de kleuters bewust maken wat een vluchtelingenkind moet doorstaan in een vreemd land, zodat de kleuters leren aanvaarden dat iemand anders is. Daarmee tracht Linda de kleuters positief te leren kijken naar anderstaligen in hun klas. Op het einde van het verhaal trekt ze de aandacht naar de tas van Naomi, waarin haar dekentje zit maar voor de rest leeg is. Ze brainstormt met de kleuters wat ze er samen voor Naomi zouden kunnen instoppen, wat eten, een speelgoedje, enz.

Zij probeert op deze manier kleuters te stimuleren om te delen met anderen. Op het einde van het prentenverhaal krijgen de kleuters een kleurenplaat mee naar huis over het kind uit het verhaal, met achtergrondinformatie over VLOS, en de vraag om kleren en speelgoed te doneren aan de bazaar. In het bijzonder met de oudste kleuters probeert zij met het verhaal hun wereldbeeld te verrijken, en hun taalontwikkeling te stimuleren.

Linda hoopt op deze manier de kleuterleidsters te inspireren om aandacht te hebben voor de anders-zijn thematiek in hun klas en daarbuiten, en daardoor ook de betrokkenheid en het welbevinden van anderstalige kleuters en kleuters onder elkaar in de klas te bevorderen.

"Een koffer vol"

Voor de lagere school organiseert Linda een inleefatelier op het VLOS zelf. Dat doet ze aan de hand van een stripverhaal waarin ze de tocht schetst van Youssef, een Afghaanse jongen, die met zijn gezin moet vluchten voor de taliban in hun thuisland. De jongen is bang voor politie, bang om uit huis gezet te worden, als er aangeklopt of gebeld wordt...

Linda wil op die manier de kinderen van de langere school laten voelen wat het is om altijd bang te zijn, wat Youssef met zijn familie doormaakt, en hoe dit hun ganse verdere leven bepaalt. Door de getuigenis van een vluchtelingenkind te brengen, probeert zij indruk te maken op de jongeren.  Zij gaan op het einde van het inleefatelier in het kruidenierswinkeltje en de bazaar samen de koffer van Youssef vullen met eten en kleren. Bij deze zet zij de vrijwilligersorganisatie uit Sint-Niklaas (VLOS) die zich inzet voor mensen zonder papieren nog eens extra in de kijker.

“Door een positief verhaal te brengen over Youssef, leren de jongeren kijken door de ogen van een vluchteling. Ze schrijven een kaartje naar Youssef. Daar komt heel veel medeleven, empathie en respect naar boven”.

Meer over VLOS