05-06-2024
-
Het "niet-opvang beleid": een fundamentele en aanhoudende schending van de rechten in België
Een consortium van humanitaire en middenveldorganisaties publiceert een derde rapport over het niet-opvang beleid van migranten in Brussel. Dit rapport heeft betrekking op de periode oktober 2023 tot maart 2024.
Zeven organisaties, waaronder Artsen Zonder Grenzen, BelRefugees, Caritas International, CIRÉ, Dokters van de Wereld, de Humanitaire Hub en Vluchtelingenwerk Vlaanderen, waarschuwen opnieuw voor de schrijnende situatie van verzoekers om internationale bescherming, voornamelijk alleenstaande mannen, die in Brussel aan hun lot worden overgelaten op straat. Ze benadrukken opnieuw het voortdurende gebrek aan opvang, bescherming en toegang tot medische diensten, terwijl deze opvang door de Belgische staat zou moeten worden gegarandeerd.
De Belgische overheid breidt het totale aantal opvangplaatsen niet significant uit. Het aantal mensen dat wacht op opvang in het Fedasil-opvangnetwerk is gestegen van 2638 in oktober 2023 tot 3800 in maart 2024, met een recordwachttijd van 6 tot 9 maanden voor toegang tot dit netwerk. Ondertussen heeft de Belgische overheid meer dan 9000 keer veroordelingen opgelopen door Belgische rechtbanken voor dit niet-opvangbeleid.
De organisaties die verantwoordelijk zijn voor de opvangcentra voor daklozen in Brussel zijn gevraagd om ook verzoekers om internationale bescherming op te nemen. In maart 2024 waren er echter slechts 2944 plaatsen beschikbaar in het Brusselse daklozennetwerk, wat ontoereikend is voor zowel daklozen als verzoekers om internationale bescherming. Dit chronische plaatsgebrek leidt tot een toename van mensen die gedwongen worden op straat of in kraakpanden te leven, met een dramatische impact op hun mentale en fysieke gezondheid.
Dit is de derde editie van onze halfjaarlijkse update, na eerdere rapporten in mei 2023 en december 2023, waarin we de voortdurende "opvangcrisis" aankaarten. Hoewel er zowel korte- als langetermijnoplossingen bestaan, zoals tijdelijke huisvesting (ook in hotels), extra noodopvang en het vergroten van de totale capaciteit van het opvangnetwerk, zijn er geen noemenswaardige maatregelen genomen. De regering blijft de humanitaire en gezondheidscrisis negeren en weigert de ernst van de situatie te erkennen.
Dit rapport is bedoeld om beleidsmakers aan te spreken op hun verantwoordelijkheid en het publiek bewust te maken door gegevens te presenteren over de situatie van verzoekers om internationale bescherming die niet de opvang krijgen waar ze recht op hebben.
Aan de vooravond van de verkiezingen roepen we beleidsmakers op om hun verantwoordelijkheid te nemen ten aanzien van verzoekers om internationale bescherming, met betrekking tot huisvesting, bescherming en toegang tot gezondheidszorg, waar ze wettelijk recht op hebben.
